Seria: podstawy treningu na chwytotablicy: Cz 1-Zwis aktywny

Pokonywanie trudnych dróg wspinaczkowych wymaga czegoś więcej niż tylko siły chwytu. Kluczowa jest precyzyjna praca nóg, zrozumienie i wykorzystanie sił działających podczas wspinaczki, a także zaawansowana praca ciała i umysłu. Jednak, na pewnym poziomie, nawet najlepsze umiejętności mogą okazać się niewystarczające, gdy napotykamy na drogę, gdzie chwyty są zbyt wymagające. W takich momentach, trening siły palców staje się niezbędny. Doskonałym narzędziem do tak specyficznego treningu jest chwytotablica.

W kolejnych postach postaramy się przedstawić wam kluczowe elementy treningu na chwytotablicy, by był on zarówno bezpieczny, jak i efektywny.

Jedna z najważniejszych podstaw to stosowanie tzw Zwisu Aktywnego:

Nie pozwól, aby twoje ciało zwisało tylko na wyprostowanych ramionach, polegając tylko na konstrukcji szkieletu. W trakcie zwisu koniecznie angażuj mięśnie ramion i łopatek, utrzymując lekko zgięte łokcie i stabilizując się za pomocą mięśni brzucha. Unikaj obracania ramion do wewnątrz. Dodatkowo, dbaj o równomierne ułożenie i stabilizację barków, aby nie obciążać nadmiernie jednej strony ciała.

Wiszenie bez odpowiedniego napięcia powoduje nadmierne obciążenie, zużycie i uszkodzenie miękkich tkanek, które służą do łączenia kości w naszych barkach. Jeśli próbujemy wisieć, opierając się na naszym szkielecie zamiast angażować mięśnie obręczy barkowej, degradujemy tkanki, które wspierają nasz szkielet. Dodatkowo, nie angażując barków i wisząc z ramionami lekko obróconymi do wewnątrz, możemy doprowadzić do powstania ucisku w przestrzeni stawowej oraz podrażnienia ścięgna dwugłowego i innych struktur barkowych.